Ευρωεκλογές

Ή μάλλον γιατί δεν θα ψηφίσω κανένα κόμμα στις ευρωεκλογές. Μετά από αρκετή σκέψη, συζητήσεις και διάβασμα της επικαιρότητας κατέληξα ότι το να ψηφίσω άκυρο ή λευκό είναι η επιλογή που ταιριάζει περισσότερο με την ιδεολογία μου. Ο λόγος δεν έχει να κάνει με τη διαφωνία μου με τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα αλλά κυρίως με το σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Τα 3 βασικά σημεία της διαφωνίας μου είναι τα εξής:
Πρώτον η ομαδοποίηση των ιδεολογιών. Κάθε πολιτικό κόμμα εκφράζει μία άποψη γιά κάθε κοινωνικό θέμα και οι υποστηρικτές του, σαν τα πρόβατα, ακολουθούν ακόμα και αν έχουν διαφορετική άποψη ή αν δεν το έχουν σκεφτεί. Αυτή η ιδεολογική ανελευθερία αισθάνομαι ότι μου αφαιρεί την ατομικότητα μου. Ψηφίζοντας ένα κόμμα είναι σαν να δίνω έγκριση στην πολιτική που ακολουθεί και θα ακολουθήσει στο μέλλον και σίγουρα θα περιλαμβάνει πράγματα στα οποία διαφωνώ.
Δεύτερον η αίσθηση ότι αποφασίζουν άλλοι για μένα. Όσο και να συμφωνώ με ένα κόμμα δεν παύει να ισχύει ότι οι εκπρόσωποι του και όχι εγώ θα πάρουν αποφάσεις σημαντικές και για τη δική μου ζωή. Αν ήταν να ψηφίσω για κάτι θα ήθελα να ήταν για να παρθεί μία απόφαση και όχι για να επιλέξω αυτόν που θα την πάρει για μένα.
Τρίτον η έννοια της εξουσίας. Η εξουσία, που είναι ουσιαστικά η δύναμη να αποφασίζεις για άλλους, διαφθείρει όσους την ασκούν. Πραγματικά δεν εμπιστεύομαι κανέναν, ούτε καν τον εαυτό μου, ότι θα παραμείνει ίδιος όταν του δoθεί αυτή η δύναμη. "Η εξουσία διαφθείρει, η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα". Αυτό ήταν και το πρόβλημα των δικτατοριών και της σημερινής δημοκρατίας, η εξουσία, και όχι τα άτομα τα οποία την ασκούν.
Όσοι διαβάσατε αυτό το κείμενο μάλλον θα έχετε ήδη σκεφτεί τι προτείνω ως εναλλακτική. Για μένα η εναλλακτική υπάρχει και είναι πιστεύω εφαρμόσιμη. Το πρώτο σκέλος είναι τα δημοψηφίσματα για σημαντικά θέματα που αφορούν όλο τον κόσμο. Το μέτρο αυτό είναι πρακτικά ανενεργό στην Ελλάδα αν και σήμερα, λόγω τεχνολογίας, είναι πιο εύκολο από ποτέ. Το δεύτερο είναι οι αποφάσεις μέσω γενικών συνελεύσεων κατοίκων, εργαζομένων, φοιτητών κλπ για θέματα που αφορούν συγκεκριμένους κλάδους και των οποίων οι αποφάσεις θα μεταφέρονται πιο κεντρικά. Φυσικά ούτε αυτό εφαρμόζεται αφού στα συνδικάτα και στους συλλόγους κυριαρχούν τα ίδια κόμματα. Φαίνεται ότι η κατάσταση βολεύει τους πάντες και αυτούς που ασκούν εξουσία και τους υπόλοιπους που μπορούν να κατηγορούν ελεύθερα άλλους για τα προβλήματα τους.
Ο τελευταίος προβληματισμός μου αφορά την ερμηνεία της αποχής. Δυστυχώς μέσα σε αυτήν περιλαμβάνονται οι απογοητευμένοι, οι αδιάφοροι, αυτοί που είναι εναντίον της ευρωπαϊκής ένωσης, οι υποστηρικτές του ολοκληρωτισμού κλπ. Οπότε ίσως κάποιοι πουν ότι η ψήφος μου πάει χαμένη. Ίσως, αλλά δεν βρίσκω άλλον τρόπο να εκφράσω την αντίθεση μου στο πολιτικό αυτό σύστημα που απέχει τόσο από την έννοια που δίνω στη δημοκρατία...