Δευτέρα 5 Απριλίου 2010

Η "πειρατεία" σκοτώνει τη μουσική;

Πριν κανένα 2μήνο (οκ δεν είμαι πολύ τακτική στις αναρτήσεις :b) μου έκοψαν το φοιτητικό internet στο αμερικάνικο πανεπιστήμιο που σπουδάζω. Μόλις είδα τους λόγους που θα μπορούσε να έχει συμβεί αυτό ήμοουν σίγουρη: διαμοίρασμα αρχείων μέσω δικτύου. Με έλουσε κρύος ιδρώτας καθώς ήξερα ότι θα μπορούσε να έχει και νομικές συνέπειες. Ευτυχώς όπως διαπίστωσα σύντομα, επειδή ήταν η πρώτη παράβαση το μόνο που χρειαζόταν να κάνω για να ξαναέχω σύνδεση ήταν να δω, μαζί με άλλους παραβάτες, μια "εκπαιδευτική" ταινία. Έτσι πήγα, με κάποια περιέργεια είναι η αλήθεια. Η ταινία ήταν πιο χαζή από ότι περίμενα. Με λίγα λόγια, εμείς που κατεβάζουμε μέσω internet τρώμε το ψωμί της φτωχής τραγουδίστριας που προσπαθεί να επιβιώσει και πρέπει να κάνουμε πια μια "ηθική" επιλογή. Επειδή δε συνηθίζω να μασάω τα λόγια μου, στη συζήτηση που ακολούθησε είπα ότι δε συμφωνώ καθόλου αλλά θα σβήσω το utorrent μου (και θα βρώ άλλους τρόπους να βλέπω τσάμπα ταινίες) ώστε να μην έχω χειρότερες συνέπειες. Θα αναλύσω λοιπόν τους λόγους που συμφωνώ με την πειρατεία και που θεωρώ την ταινία μεγάλη μαλακία.
Καταρχάς ποιοί κερδίζουν από τις πωλήσεις των cd; Οι "φτωχοί" τραγουδιστές; Ούτε κατά διάνοια. Το ποσοστό που αντιστοιχεί στον καλλιτέχνη είναι εξαιρετικά μικρό και αυτοί που καρπώνονται τα κέρδη είναι τα μεγαλοστελέχη των δισκογραφικών. Για του λόγου το αληθές οι ίδιοι οι καλλιτέχνες, και κυρίως οι νέοι, βγάζουν τα τραγούδια τους στο internet, σε χώρους όπως το myspace. Έτσι γίνονται γνωστοί και μαζέυουν κόσμο στα live και στις συναυλίες τους που είναι και η κύρια πηγή των εσόδων τους.
Δεύτερον τι μου προσφέρουν ουσιαστικά αυτοί που βγάζουν το cd και το dvd; Αέρα κοπανιστό. Το cd/dvd από μόνο του κάνει 50cent και γράφοντας το μου το πουλάνε 20euro! Ο ορισμός της αισχροκέρδειας δηλαδή! Να πάω σινεμά που έχει μεγάλη οθόνη, άψογο ήχο και ποπκόρν(!) να τα δώσω. Να πάω σε μία συναυλία που ο άλλος χτυπιέται για να διασκεδάσω, να τα δώσω. Αλλά όχι να πληρώσω για να μην πάρω τίποτα! Απλά απεχθάνομαι να αισθάνομαι κορόιδο...
Άφησα τελευταίο το βασικό λόγο που στηρίζω την πειρατεία. Η ελέυθερη διακίνηση της πληροφορίας. Πραγματικά η λογική πίσω από το copyright απαγορεύει κάθε μορφής διακίνηση. Από την αντιγραφή ενός cd για να το δώσω σε ένα φίλο μου, την εγγραφή μιας τηλεοπτικής εκπομπής, τη δημιουργία ενός βίντεο από σκηνες μιας ταινίας. Γνώμη μου είναι ότι από τη στιγμή που κάτι λέγεται, γράφεται, γυρίζεται ανήκει πια σε όλους και δε μπορείς να το εμποδίσεις. Αυτό γινόταν πάντοτε, το μόνο που άλλαξε είναι η τεχνολογία. Σύντομα θα γίνει αντιληπτό ότι η "πειρατεία" δεν ελέγχεται. Κλέινει το gamato ανοίγουν 10, υπάρχει το utube, το rapidshare, τα blog που διαδίδουν και ενημερώνουν άμεσα για όλα αυτά. Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω.
Ωραία όλα αυτά θα μου πείτε, αλλά οι συνθέτες, οι στιχουργοί, οι τραγουδιστές που δεν προτιμούν τα live πώς θα ζουν; Έχω και για αυτό λύση. Τα τραγούδια να πρωτοβγαίνουν σε κάποιο site το οποίο θα πληρώνει τους καλλιτέχνες για να έχει την πρώτη μετάδοση. Το site θα τα βγάζει από διαφημήσεις και από κει και πέρα η αναμετάδοση θα είναι ελέυθερη παντού.
Τον τελευταίο καιρό οι έλεγχοι
έχουν αυξηθεί, αλλά είμαι της γνώμης ότι οι άνθρωποι που έχουν οικονομικό συμφέρον το κατάλαβαν πολύ αργά σε σχέση με την ανάπτυξη της τεχνολογίας. Έχω την ελπίδα ότι σύντομα η πραματική ελευθερία που προσφέρει το internet στη διακίνηση της γνώσης και της πληροφορίας θα είναι και νόμιμη.