Βία

Είχα πάει το περασμένο Σάββατο στην συγκέντρωση που διοργανώθηκε στην πλατεία εξαρχείων ως διαμαρτυρία για την ομοφοβική επίθεση στο μαγαζί querido coucou. Αντίθετα με τη συνήθεια μου διάβασα εκ των υστέρων αναλυτικές συζητήσεις για το θέμα στο internet. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η συζήτηση στο indymedia. Αρκετοί, και μάλιστα από τον αναρχικό χώρο, δικαιολόγησαν την επίθεση! Αλήθεια έχει καμιά σημασία αν ήταν gay ή straight? Αν το μαγαζί ήταν "trendy" ή "εναλλακτικό"? Αν είχε τα ποτα 5 ή 10 ευρώ? Αν φώναξαν "έξω οι πούστηδες" από ομοφοβία ή "πάνω στα νεύρα τους"? Για μένα αυτό που έχει σημασία είναι ότι χτυπήθηκαν άνθρωποι επειδή δεν άρεσαν σε κάποιους άλλους. Και πραγματικά δε θέλω να δεχτώ βία όταν θα έχω βγεί έξω για να πιώ το ποτό μου επειδή κάποιος θα με βρεί πολύ "trendy" ή πολύ "περίεργη" ή πολύ gay ή οτιδήποτε άλλο.
Έχω πολλούς φίλους από τον αντιεξουσιαστικό χώρο και με βρίσκει ιδεολογικά σύμφωνη σε πολλά. Διαπιστώνω όμως ότι μερικά άτομα βάζουν την "επαναστατικότητα" τους πάνω από τα ανθρώπινα δικαιώματα και δικαιολογούν πράξεις βίας. Και όχι τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι "αστικός φιλελευθερισμός" αλλά κάτι πολύ ουσιαστικότερο πέρα από συστήματα και ιδεολογίες, μία βάση πάνω στην οποία θα έπρεπε να αρχίζει ο διάλογος για όλα τα υπόλοιπα.

Mal du depart

Ένα ποιήμα του αγαπημένου μου Νίκου Καββαδία που ταιριάζει στη διαθεση μου... Να φύγω, να δω θάλασσα, να ξεχαστώ...Προς το παρον ταξιδεύω στον εικονικό κόσμο προσπαθώντας ανεπιτυχώς να χαθώ...
Η φωτογραφία από ένα δικό μου, όχι και τόσο μακρινό ταξίδι...

MAL DU DEPART

Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά, σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.

Για το Μαδράς, τη Σιγγαπούρ, τ' Αλγέρι και το Σφαξ
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ, σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.

Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα' χω πια ξεχάσει,
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά:
"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει..."

Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο, ως ένας δικαστής στυγνός, θα μου ζητήσει,
κι αυτό τ' ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει κι άφοβα τον φταίχτη θα χτυπήσει.

Κι εγώ που τόσο πόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες,
θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.

2ος Θερμοδυναμικός νόμος και εξέλιξη

Πρόσφατα διάβασα σε ένα χριστιανικό forum (ναι έχω ένα βίτσιο να διαβάζω χριστιανικά και φασιστικά site) την άποψη κάποιου που νόμιζε ότι ήξερε φυσική. Κατά αυτόν λοιπόν η θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου είναι λάθος γιατί έρχεται σε αντίθεση με το 2ο θερμοδυναμικό νόμο. Θα προσπεράσω το ηλίθιο της θρησκευτικής σκέψης ("θέλουμε να
δείξουμε ότι παραβιάζονται οι φυσικοί νόμοι για να αποδείξουμε ότι υπάρχει θεός αλλά κατά τα αλλά ο θεός έφτιαξε τους φυσικούς νόμους και επίσης εμείς δε χρειαζόμαστε αποδείξεις γιατί πιστεύουμε" και τόνοι τέτοιων παραλογισμών) και θα εξετάσω τη φυσική του ζητήματος.
2ος θερμοδυναμικός νόμος(μία από τις πολλές ισοδύναμες διατυπώσεις του): Η εντροπία σε ένα κλειστό σύστημα αυξάνεται μέχρι να λάβει τη μέγιστη τιμή της στην κατάσταση της ισορροπίας. Ο, κατά Boltzmann, ορισμός της εντροπίας είναι ότι ισούται με το λογάριθμο των μικροκαταστάσεων που δίνουν την ίδια μακροκατάσταση. Πιο απλά η εντροπία είναι ένα μέτρο της "αταξίας". Υπάρχουν εκατομμύρια τρόποι να σπάσει ένα ποτήρι αλλά μόνο ένας για να φτιαχτεί. Αυτό εξηγεί πολλά πράγματα της καθημερινότητας μας ενώ δίνει και ένα "βέλος του χρόνου" στην εξέλιξη των καταστάσεων. Αν δούμε μια ταινία με ένα ποτήρι που δημιουργείται ξαφνικά από τα κομμάτια του είμαστε σίγουροι ότι παίζεται προς τα πίσω. Επομένως βάση πιθανοτήτων, που οι αριθμοί των μορίων τις καθιστούν σχεδόν βεβαιότητες, τα συστήματα κινούνται προς την αταξία, την καταστροφή και την ομοιομορφία.
Μήπως τότε είχε δίκιο ο "χριστιανός"? Μήπως η ολοένα αυξανόμενη οργάνωση της ζωής μέσω της εξέλιξης έρχεται σε αντίθεση με τη θερμοδυναμική? Η απάντηση είναι όχι. Γιατί πολύ απλά ξέχασε μία σημαντική λέξη από τη διατύπωση του νόμου. Το "κλειστό". Κλειστά συστήματα, είναι τα συστήματα που δεν ανταλλάσσουν ύλη και ενέργεια με το περιβάλλον τους. Οι ζωντανοί οργανισμοί απέχουν πάρα πολύ από αυτό. Αναπνέουν, τρώνε, αποβάλλουν, κινούνται...Αν πάρουμε τους οργανισμούς ΚΑΙ το περιβάλλον τους θα δούμε εύκολα ότι η εντροπία αυξάνει. Κατά τη διάρκεια όλων των διαδικασιών των ζωντανών οργανισμών εκλύεται ενέργεια στο περιβάλλον με τη μορφή θερμότητας. Ή σύμφωνα με μία άλλη διατύπωση του 2ου θερμοδυναμικού νόμου "η θερμότητα δεν μπορεί να μετατραπεί με 100% απόδοση σε μηχανικό έργο". Ισοδύναμη (και μαθηματικά) με την πρώτη διατύπωση αν σκεφτούμε ότι η μεταφορά θερμότητας αυξάνει την "άτακτη κίνηση των μορίων". Επομένως η εξέλιξη δεν έρχεται σε αντίθεση με την θερμοδυναμική αφού μπορεί η αυτοοργάνωση των οργανισμών να αυξάνει αλλά η συνολική εντροπία του κλειστού συστήματος "σύμπαν" μεγαλώνει.
Ωραία λοιπόν, εμπεδώσαμε ότι δεν έρχεται σε αντίθεση αλλά μήπως υπάρχει κάποια φυσική διαδικασία που προβλέπει την αύξηση της αυτοοργάνωσης μακριά από την ισορροπία? Για αυτό το θέμα, επιφυλάσσομαι να επανέλθω με άλλο post...

Όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι

Ένα βιντεάκι που έφτιαξα για το ρατσισμό:

Περί ελευθερίας του λόγου

Αφορμή για αυτό το post είναι το video του urfurslaag για το ίδιο θέμα που προσωπικά το θεωρώ ένα από τα καλύτερα που έχω δει. Απόλυτη ελευθερία λόγου λοιπόν. Μήπως όμως υπάρχουν εξαιρέσεις? Στην περίπτωση που αναφέρει ο urfurslaag η μήνυση (1.000.000 ευρώ!) του Μητροπολίτη Σεραφείμ προς τον Λύο Καλοβυρνά φαίνεται, τουλάχιστον σε νοήμονες ανθρώπους, το λιγότερο ανούσια και παράλογη. Αφού ο ίδιος βρίζει μία ολόκληρη κοινωνική ομάδα με τα χειρότερα λόγια απαντά με μήνυση όταν λαμβάνει την απάντηση που του αξίζει! Μήπως τότε θα έπρεπε να υπάρχει νόμος περιορισμού της ελευθερίας του λόγου ώστε να γίνει μία μήνυση στον ίδιο από κάποια ομοφυλοφιλική οργάνωση? Η δική μου απάντηση είναι όχι... Τι θα πετύχαινε μία τέτοια κίνηση? Θα άλλαζε γνώμη ο Σεραφείμ? Ίσως θα ακουγόταν ένας αντίλογος... Αυτός όμως θα μπορούσε να ακουστεί με μια απάντηση στο θέμα, σοβαρή ή χιουμοριστική όπως ακριβώς έκανε ο Καλοβυρνάς και κάποιοι άλλοι. Χωρίς να υπάρχει κανένας νόμος που να δίνει το δικαίωμα σε φασιστοειδή να απειλούν αν κάποιος εκφραστεί εναντίον τους...
Η δεύτερη ένσταση που μπορεί να διατυπωθεί είναι αν πρέπει να υπάρχει ελευθερία λόγου στην περίπτωση εξύβρισης. Η απάντηση μου και εδώ είναι η ίδια. Μπορεί να ακούγεται δίκαιο στην περίπτωση κάποιου που προσβάλλει αναίτια αλλά είναι ο ίδιος νόμος που επέτρεψε στον Καρατζαφέρη να μηνύσει το Λαζόπουλο όταν τον παρομοίασε με τον Χίτλερ! Επειδή λοιπόν σε μια δημοκρατία είναι δύσκολο να διαχωρίσεις νομικά τις περιπτώσεις και να αποτρέψεις τέτοιες μηνύσεις νομίζω ότι τέτοιοι νόμοι θα έπρεπε να καταργηθούν. Ας αφήσουμε αυτούς που ακούνε να κρίνουν με το μυαλό που διαθέτουν αν κάτι είναι εξύβριση, δίκαιη κριτική ή σάτιρα και ας απαλλάξουμε τα δικαστήρια από ανούσιες υποθέσεις που εξετάζουν τι είπε ο καθένας. Το καλύτερο που έχει να κάνει κάποιος που θεωρεί ότι προσβλήθηκε είναι να απαντήσει, ακόμα και με τη σιωπή του. Μερικές φορές είναι η καλύτερη απάντηση.

This I love

Ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια αυτό τον καιρό:




"I've searched the universe and found myself within her eyes..."

Για αρχή...

Γιατί αποφάσισα να κάνω blog? Χμ πρώτον γιατί αυτή την περίοδο έχω πολύ χρόνο για πρώτη φορά στη ζωή μου. Δεύτερον γιατί έχω περάσει πολύ καιρό διαβάζοντας blog, forum, απόψεις αλλων και θεωρώ ότι θα μπορούσα να προσφέρω και εγώ κάτι στο παγκόσμιο μοίρασμα που λέγεται internet. Τρίτον γιατί νιώθω την ανάγκη να εκφραστώ και να μοιραστώ με άλλους ό,τι με απασχολεί. Αυτό απαντά και στο τι θα περιέχει το blog. Συνοπτικά ότι ενδιαφέρει εμένα. Φυσική, φιλοσοφία, πολιτικά, ανθρώπινα δικαιώματα, μουσική και ό,τι κατά καιρούς μου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Αν ενδιαφέρει και κάποιον άλλο καλώς. Αν σε κάποιον δεν αρέσει πάλι καλώς. Αποφάσισα να μη σβήνω σχόλια γιατί πιστεύω στην ελευθερια του λόγου και στο διάλογο. Αυτά τα λίγα για αρχή, τα ξαναλέμε...


(μία εικόνα που μου αρέσει πολύ και μου θυμίζει έναν από τους λόγους που ερωτεύτηκα την αστρονομια...)